Walking Corpse Sendromu, yani Cotard Sendromu, oldukça nadir görülen ama bir o kadar da etkileyici bir psikolojik rahatsızlıktır. Bu bozukluğa sahip olan kişiler, kendi bedenlerinin artık “ölü” olduğuna inanırlar. Yani kalplerinin atmadığını, kanlarının akmadığını, hatta bazen organlarının çürüyüp yok olduğunu düşünürler. Bazı vakalarda kişi kendisini tamamen ölü zanneder; yaşamıyor olduğunu hisseder ama hâlâ yürüyordur, konuşuyordur.
Bu durum dışarıdan anlaşılması çok zor bir ruhsal çöküş halidir. Kişi aynaya bile bakmak istemez çünkü artık bir “insan” olmadığını düşünür. Kimi zaman yiyecek yemez, çünkü artık sindirim sisteminin çalışmadığını sanır. Kimileri mezarlıklarda dolaşır ya da cenazeye hazırlanmak ister. Bazı hastalar, öldüklerine inandıkları için intihar girişiminde bile bulunabilir.
Bu sendrom, çoğunlukla ağır depresyon, psikotik bozukluklar veya nörolojik hasarlarla bağlantılıdır. Beynin özellikle duygu, gerçeklik ve kimlik algısıyla ilgili bölgelerinde sorunlar olduğu düşünülüyor. Tedavisinde genellikle antipsikotik ilaçlar, antidepresanlar ve bazen de elektroşok tedavisi (EKT) kullanılır. Tedavi edilmediğinde kişi tamamen sosyal hayattan kopabilir.
İsmini, 1880’lerde bu durumu ilk kez tanımlayan Jules Cotard isimli Fransız bir nörologdan alır. Gerçekten yaşayan bir insanın kendini ölü sanması, tıp tarihindeki en dramatik vakalardan biridir.

__________________